رقص کلمات نا موزون است

وقتی که برای انتظار

دانه دانه گلچین می شوند و هر کدام

برای خود قصه ای از سر شوق سر می دهند

هر کدام در دل سودایی دارند و منتظرند

تا فرصتی فراهم آید برای درد دل .

چه قصه ی شیرینی ست وقتی

شور می جوشد درون آن کلماتی که هر کدام می خواهند

خود را جای دهند در این چند سطر انتظار

و سهمی بگیرند از این آذین بندیه عامیانه

چگونه می توان وصف شوقی نمود که جان می دهد به هر بی جان

کلمات بی جان ،  جان می گیرند در این انتظار و هر کدام برای خودسروده ای می سرایند ژرف و عمیق

موعودا:

بهار شده است و وجود نیمه جان هستی باز هم به شور آمده اند تا فراهم آورند برایت زیباترین دارایی شان...دارای من نیز این این هستیهمان انتظاری ست که همواره می سرودم....امسال بهار دل انگیز نبود....امسال بهار صفا نداشت....

دل نمانده است برای این بی قرار....

شام شب سحر شود به یک نشان ز دیده ات

جلسه سخنرانی همایش بازی های رایانه ای و آخرالزمان امروز ساعت 13 الی 15 در سالن آمفی تئاتر شهید بهشتی برگزار شد . در این جلسه که با همت کانون مهدویت دانشگاه ازاد اسلامی اهواز برگزار شده بود مهندس حق وردی کارشناس و محقق فرهنگی و رسانه به ایراد سخنرانی و پرسش و پاسخ پرداختند.

مهندس حق وردی در این جلسه ابتدا به بیان تاریخچه بازیهای رایانه ای پرداخت و بیان کردند که  تاریخچة بازی‌های رایانه‌ای به اوایل دهة 60 میلادی برمی‌گردد. «استیو راسل» از دانشجویان دانشگاه MIT در سال 1962 نخستین بازی رایانه‌ای را به نام «جنگ فضایی» (Space War) طراحی کرد. داستان بازی، دربارة جنگ سفینه‌ای بود که شما باید ضمن کنترل آن به سفینة مقابل حمله و آن را نابود می‌کردید. بعد از آن، شرکت «آتاری» در 1972 بازی تنیس روی میز به نام «پَنگ» را روانة بازار کرد. 

ادامه مطلب...

اگرچه گروهی از شیطان پرستان آمریکا ، فیلم"بچه رزماری" را افشای اسرار فرقه شیطان پرستی به شمار آورده و در یک عملیات تکان دهنده به خانه رومن پولانسکی حمله برده و در غیاب وی ، همسر باردارش (شارون تیت) را به طرز فجیعی به قتل رساندند اما گروهی دیگر ، فیلم یاد شده را اعلام موجودیت فرقه شیطان پرستی دانستند.

ادامه مطلب...

به کجا چنین شتابان...

به کجا چنین خرابان ....

به کجا چنین سبکبال....

دگر باریست مرا اندوه تو و روزگارم بی تو و آشیانه ام بی سقف تو ...

غضه هایم تمامی ندارد .... دیگر نه ندایی و نه صدایی و نه فغانی....

به کدامین امید بیایم و بنویسم و بگریم ... به کدامین اندوه بیایم و بخراشم و بتراشم ....

به کدامین گناه بیایم و بستایم و بپرستم و نظاره کنم دوریت را ....

"بار اندوه مرا کس نتواند که کشد با خود

جز همان کس که مرا بار خودش ، عاشقش و بی سر و سامان خودش کرده و برفت..."

امروز روز دیگریست بی تو ... ماه دیگریست بی تو و سال دیگریست بی تو....

جز نفس های بی هدفم چه چیزی دارم که با آن لحظه هایم را شمارش کنم ؟؟؟ نگاهم کور ... دلم بی نور ... امیدم بی فروغ شده است ... به چه گوش دهم ؟؟؟ دیگر نه صدایی از تو می شنوم و نه نگاهی ازت میبینم....نه دستی که قامت را راست کند....

مگر این نیست که سرورم فرمود : "الانتظار اشد من الموت" ...پس چرااین همه انتظار ... چرا این همه غم ... چرا این همه دوری و رسوایی.... میخواهی سیاه تر شویم ؟؟؟؟ میخوای فنا تر شویم ؟؟؟ یا شایدمیخواهی ما از یارانت نباشیم ؟؟؟؟؟

مگر این نیست که خدایمان گفت هر روز برایمان اشک میریزی ؟؟ مگر این نیست که میایی و دنیا گلستان می کنی....

شرمنده ام ...گریان تر از همیشه ...خودت بیا و قامتم راست کن که دیگر قامتم استوار نیست ....